بار ديگر در آستانه ی روز کورش بزرگ، يا روز بزرگداشت صدور منشور حقوق بشر او، ايستاده ايم. امسال هشتمين سالی است که ايرانيان، روز ۲۹ اکتبر* (هفتم آبان ماه)، را گرامی می دارند؛ روزی که بزرگداشت آن همزمان با اعتراض به ويرانی خانه و پايتخت اين مرد بزرگ در تنگه بلاغی از سوی کميته ی بين المللی نجات پاسارگاد پيشنهاد شد و به شدت مورد استقبال ايرانيان انساندوست و به ويژه جوانان در سراسر جهان قرار گرفت. اکنون، هر ساله، ايرانيان در ايران و در بيشتر کشورهای جهان در حد توان خود فرا رسيدن روز ۲۹ اکتبر را جشن می گيرند.
اين سنتی نيکوست که مردمان همه ی کشورهای پيشرفته ی جهان روزهايی را به گراميداشت زنان و مردان بزرگ خود اختصاص می دهند. بيشتر اين زنان و مردان به خاطر داده های ارزشمندشان به ملت خويش، در درون سرزمين خويش قهرمان و يا چهره ای ملی به شمار آمده و مورد احترامند و گاه ممکن است ملت های ديگر آنان را دشمن بپندارند. اما تنها تعداد کمی از اين زنان و مردان بزرگ در رشته های مختلف ادبی، علمی و سياسی هستند که به خاطر داده هاشان به بشريت مورد احترام نه تنها ملت خويش که مورد ستايش مردمان انساندوست همه جهان هستند.
کورش بزرگ ما در صف اين انسان های بزرگ ايستاده است. دهش استثنايی او به بشريت، منشور** فراموش نشدنی اش در آستانه ی ورود به بابل است. در زمانه ای که هيچ امپراتور و سزار و رهبر سياسی وجود نداشت که در شناسنامه اش جز جنگ و خشونت و در نهايت اندکی رفاه و دادگری برای فقط بخشی از ملت خويش، يعنی «بزرگان و نجبا» وجود داشته باشد، هديه ی کورش بزرگ نه تنها به مردم خويش که به مردمان سرزمين های ديگر، مجموعه ای بود از آزادی مذهب، آزادی محل کار و زندگی، فراهم سازی زمينه رفاه و شادمانی همه مردمان و مهم تر از همه حذف بيگاری و بردگی. براستی که پيش از او، و حتی قرن ها پس از او، در هيچ کجا نمی توان رهبری سياسی (يا حتی مذهبی) را پيدا کرد که فرمان آزادی بردگان را داده باشد.
ما چگونه می توانيم نسبت به اين مرد بزرگ، که از ميان مادران و پدران ۲۵۰۰ سال پيش مان برخاسته و در حافظه ی بشری جاودانه شده بی اعتنا باشيم؟ آن هم در زمانه ای که می بينيم قرن ها پس از او (يعنی فقط ۱۵۰ سال پيش) شخصيتی چون آبراهام لينکن بخاطر پافشاری در آزادی سازی بردگان اينگونه مورد احترام و تحسين نه تنها ملت خويش که حتی شخصيت هايی از چپ ترين تا راست ترين مردمان کشورهای مختلف است؟
متاسفانه، اکنون سرزمين ما در شرايطی قرار دارد که مردمان اش نه تنها نمی توانند مناسبت های ساده و ملی خود، همچون عيد نوروز و مهرگان و يلدا و سده، را جشن بگيرند بلکه قادر نيستند که در روز صدور منشور حقوق بشر بزرگترين رهبر سياسی تاريخ شان به جشن و پايکوبی بپردازند و يا حتی آزادانه و بدون حضور تانک و سرباز، و بدون تحمل چوب و چماق و بازداشت، به ديدار آرامگاه اين مرد بزرگ بشتابند.
با اين همه باکی نيست؛ چرا که اتفاقاً در چنين شرايط سخت و سنگين و آزادی کشی است که ما می توانيم در تاريخ مان هرچه بيشتر از گذشته به ارزش انسان بزرگی چون کورش پی ببريم و ياد و راه او را پاس بداريم.
بنياد ميراث پاسارگاد در اين سالگرد خجسته نيز همچون سال های پيشين از همگان می خواهد که به اندازه ی توانايی و امکان خويش روز کورش بزرگ را گرامی بدارند و يا حداقل با ارسال و انتشار پيام های تبريک خويش، در رسانه ها، وبلاگ ها، تلفن ها و هر آن وسيله ای که در اختيار دارند، اين روز را درخشان و زنده نگاهدارند.
يادمان باشد که روز کورش بزرگ، روزی است که او «آشتی‌خواهانه به بابل اندر شد، سربازان بسيار او دوستانه در بابل گام برداشتند... و او نگذاشت کسی در تمامی سرزمين های سومر و اکد ترساننده شود... او مردمان ستمديده را از درماندگی رهانيد.. آوارگان را به خانه های خود بازگرداند... بردگان را از بيگاری نجات داد... و فرمان داد که هر کسی در انتخاب مذهب و محل سکونت خود آزاد باشد.. ...»** *
روز جهانی کورش بزرگ بر شما خجسته باد
با مهر و احترام
شکوه ميرزادگی
از سوی بنياد ميراث پاسارگاد
اکتبر ۲۰۱۲
* روز ۲۹ اکتبر روز تولد کورش نيست، روزی است که در تقويم های جهانی کورش به بابل وارد می شود و منشور استثنايی خود را به عنوان يک فرمان صادر می کند.
** اصل اين منشور اکنون در موزه بريتانيای لندن، و کپی آن در تالار سخنرانی های سازمان ملل متحد، به عنوان اولين منشور جهانی در ارتباط با حقوق بشر قرار دارد
*** برگرفته از اولبن و معتبرترين نسخه ترجمه شده منشور کورش بزرگ از دانشمند زبانشناس و باستانشناس، دکتر عبدالمجيد ارفعی
کميته بين المللی نجات پاساگارد
www.savepasargad.com
اين سنتی نيکوست که مردمان همه ی کشورهای پيشرفته ی جهان روزهايی را به گراميداشت زنان و مردان بزرگ خود اختصاص می دهند. بيشتر اين زنان و مردان به خاطر داده های ارزشمندشان به ملت خويش، در درون سرزمين خويش قهرمان و يا چهره ای ملی به شمار آمده و مورد احترامند و گاه ممکن است ملت های ديگر آنان را دشمن بپندارند. اما تنها تعداد کمی از اين زنان و مردان بزرگ در رشته های مختلف ادبی، علمی و سياسی هستند که به خاطر داده هاشان به بشريت مورد احترام نه تنها ملت خويش که مورد ستايش مردمان انساندوست همه جهان هستند.
کورش بزرگ ما در صف اين انسان های بزرگ ايستاده است. دهش استثنايی او به بشريت، منشور** فراموش نشدنی اش در آستانه ی ورود به بابل است. در زمانه ای که هيچ امپراتور و سزار و رهبر سياسی وجود نداشت که در شناسنامه اش جز جنگ و خشونت و در نهايت اندکی رفاه و دادگری برای فقط بخشی از ملت خويش، يعنی «بزرگان و نجبا» وجود داشته باشد، هديه ی کورش بزرگ نه تنها به مردم خويش که به مردمان سرزمين های ديگر، مجموعه ای بود از آزادی مذهب، آزادی محل کار و زندگی، فراهم سازی زمينه رفاه و شادمانی همه مردمان و مهم تر از همه حذف بيگاری و بردگی. براستی که پيش از او، و حتی قرن ها پس از او، در هيچ کجا نمی توان رهبری سياسی (يا حتی مذهبی) را پيدا کرد که فرمان آزادی بردگان را داده باشد.
ما چگونه می توانيم نسبت به اين مرد بزرگ، که از ميان مادران و پدران ۲۵۰۰ سال پيش مان برخاسته و در حافظه ی بشری جاودانه شده بی اعتنا باشيم؟ آن هم در زمانه ای که می بينيم قرن ها پس از او (يعنی فقط ۱۵۰ سال پيش) شخصيتی چون آبراهام لينکن بخاطر پافشاری در آزادی سازی بردگان اينگونه مورد احترام و تحسين نه تنها ملت خويش که حتی شخصيت هايی از چپ ترين تا راست ترين مردمان کشورهای مختلف است؟
متاسفانه، اکنون سرزمين ما در شرايطی قرار دارد که مردمان اش نه تنها نمی توانند مناسبت های ساده و ملی خود، همچون عيد نوروز و مهرگان و يلدا و سده، را جشن بگيرند بلکه قادر نيستند که در روز صدور منشور حقوق بشر بزرگترين رهبر سياسی تاريخ شان به جشن و پايکوبی بپردازند و يا حتی آزادانه و بدون حضور تانک و سرباز، و بدون تحمل چوب و چماق و بازداشت، به ديدار آرامگاه اين مرد بزرگ بشتابند.
با اين همه باکی نيست؛ چرا که اتفاقاً در چنين شرايط سخت و سنگين و آزادی کشی است که ما می توانيم در تاريخ مان هرچه بيشتر از گذشته به ارزش انسان بزرگی چون کورش پی ببريم و ياد و راه او را پاس بداريم.
بنياد ميراث پاسارگاد در اين سالگرد خجسته نيز همچون سال های پيشين از همگان می خواهد که به اندازه ی توانايی و امکان خويش روز کورش بزرگ را گرامی بدارند و يا حداقل با ارسال و انتشار پيام های تبريک خويش، در رسانه ها، وبلاگ ها، تلفن ها و هر آن وسيله ای که در اختيار دارند، اين روز را درخشان و زنده نگاهدارند.
يادمان باشد که روز کورش بزرگ، روزی است که او «آشتی‌خواهانه به بابل اندر شد، سربازان بسيار او دوستانه در بابل گام برداشتند... و او نگذاشت کسی در تمامی سرزمين های سومر و اکد ترساننده شود... او مردمان ستمديده را از درماندگی رهانيد.. آوارگان را به خانه های خود بازگرداند... بردگان را از بيگاری نجات داد... و فرمان داد که هر کسی در انتخاب مذهب و محل سکونت خود آزاد باشد.. ...»** *
روز جهانی کورش بزرگ بر شما خجسته باد
با مهر و احترام
شکوه ميرزادگی
از سوی بنياد ميراث پاسارگاد
اکتبر ۲۰۱۲
* روز ۲۹ اکتبر روز تولد کورش نيست، روزی است که در تقويم های جهانی کورش به بابل وارد می شود و منشور استثنايی خود را به عنوان يک فرمان صادر می کند.
** اصل اين منشور اکنون در موزه بريتانيای لندن، و کپی آن در تالار سخنرانی های سازمان ملل متحد، به عنوان اولين منشور جهانی در ارتباط با حقوق بشر قرار دارد
*** برگرفته از اولبن و معتبرترين نسخه ترجمه شده منشور کورش بزرگ از دانشمند زبانشناس و باستانشناس، دکتر عبدالمجيد ارفعی
کميته بين المللی نجات پاساگارد
www.savepasargad.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر