1- می گویند 35 کشور در سطح کارشناسان شان در اجلاس غیر متعهد ها در تهران شرکت کرده اند. و البته اسامی همین 35 کشور را هم رسماً اعلام نمی کنند بلکه بصورت شایعه و از منابع رسمی و غیر رسمی گوناگون درز داده می شود تا هیچکس نتواند به جمع بندی برسد که واقعاً چه خبر است در این میهن ویران شده. لذا اگر حتی همین 35 کشور نیست در جهان - از نظر اهمیت در سیاست و اقتصاد جهان - را هم ملاک قرار بدهیم باید گفت که عرف چنین اجلاس هایی که در سطوح سه گانۀ الف- کارشناسان، ب- وزرای خارجه و نهایتاً پ- سران؛ برگزار می شود چنین است:
2- ابتدا کارشناسان همۀ کشورهای شرکت کننده در اجلاس تشکیل جلسه می دهند و محورهای مورد بحث و دستور کار کنفرانس را در کمیته های مختلف بررسی و از زوایای گوناگون مورد بحث و به جمع بندی می رسانند تا با ارائۀ آن به جلسۀ ارشدتر خود (نشست وزرای خارجۀ همان کشورها) وزرای خارجه را در رسیدن به توافق بیشتر و بهتر یاری برسانند. سپس وزرای خارجه تشکیل جلسه می دهند و متن های نهایی شده توسط کارشناسان زیردست خودشان را مورد دقت و باز پیرایی مجدد قرار می دهند تا با رسیدن به اهداف مشخص تر و خلاصه تر اجلاس؛ پیش نویس نهایی دستور کار سران خودشان را تهیه و به نشست نهایی سران (همان کشورهایی که هم کارشناسان و هم وزرای خارجه شان در سطوح پایین قعال بوده و متن نهایی را تهیه کرده اند) ارائه کنند تا سران رده اول با یک نسشست سیاسی سبک و انجام سخنرانی های تشریفاتی اعلامیۀ نهایی و ماحصل توافقات را امضاء و منتشر کنند.
3- حالا معلوم شده است که در اجلاس تهران اولاً کشورهایی که در سطح کارشناسی شرکت کرده اند در اکثریت جدا از کشورهایی هستند که قرار است در سطح وزرای خارجه شرکت کنند. و همینطور است در مورد کشورهایی که سران آنان قرار است در کنفرانس شرکت کنند؛ آنان نیز کشورهایی هستند که اغلب نه در سطح کارشناسی حضور دارند و نه در سطح وزرای خارجه؛ بلکه فقط خود رییس کشور مزبور است که در آخرین روز بمدت چند ساعت بتهران خواهند آمد و در میانه یا بعد از اجلاس نهایی هم بلافاصله برخواهند گشت. به این ترتیب بنظر می رسد که مسئولان جمهوری اسلامی باید مواظب باشند که در هنگام اعلان نهایی تعداد کشورهای شرکت کننده آمار زیاد تر از تعداد اعضای جنبش غیرمتعهد ها نشود. زیرا که اگر 35 کشور در سطح کارشناسی و همین تعداد هم در سطح وزرای خارجه برای دو روز دوم و همینطور 35 کشور هم در سطح سران در دو روز سوم شرکت کنند؛ جمع کشورهای شرکت کننده به بیشتر از 105 می رسد. در حالیکه کل اعضاء درشت و ریز و اپیسلونی جنبش کمتر از 120 کشور است.
4- موضوع مسخره تر اما این است که در روز دوم نشست کارشناسان؛ اجلاس تعطیل شده است. و گفته اند که چون کارشناسان کارشان تمام شده بود امروز را به تهران گردی و دوچرخه سواری و بازدید و کارها و علایق شخصی خواهند پرداخت. از آنجائیکه فشرده ترین و حجیم ترین کارهای چنین اجلاس هایی را کارشناسان انجام می دهند و نشست وزیران خارجه جنبۀ ادیتوریال و نشست سران جنبۀ امضای نهایی را دارد بنظر می رسد که این اجلاس مهم! ابداً دستور کاری نداشته است تا کارشناسان بر روی آن بحث و فحص بکنند. زیرا بدیهی می نماید که جلسۀ اول (دیروز) بیشتر صرف آشنایی ها و خوش و بش ها و تقسیم کار و تشکیل کمیته ها شده باشد، و اصلی ترین وقت مفید کارشناسان باید صرف جلسات روز دوم (امروز) می شد، که تعطیل شده است.
5- این فاجعه و طنز تلخ و در حالیکه کرج و اصفهان و مشهد و تبریز و شیراز هم به تعطیلات "اجلاس سران" پیوسته اند؛ مرا یاد یک سنتی اجتماعی متجدد - و نه مدرن - انداخت که در همۀ دنیا عموماً و در کشورهای جهان پیرامونی و جوامع بسته خصوصاً امری شناخته شده و جا افتاده است. و آن پدیده را من متسامحاً "کلید ویلا" نام می گذارم و شرح مختصری می دهم.
6- رسم قدرتمندان و ثروتمندان و اعقاب - بیشتر مردها و اخیراً زنان هم - آنان است که مکان هایی تهیه می کنند در اندازه های از یک اتاق تا چند آپارتمان و ویلا و ... برای حریم خلوت های غیر رسمی و دور از چشم خانواده؛ و این اماکن را برای خیانت به همسران خود یا عیاشی و عیش و نوش با رفقای صمیمی و ... یا حتی برای جنده بازی های رؤسای خود مورد استفاده قرار می دهند. این اماکن که در فرهنگ عامۀ ایرانیان به "خانه های ... بازی" معروف است معمولاً برای استفادۀ رییس و رفیقی هم که چنین امکانی فراهم نتوانسته بکند یا نکرده است مورد بهره برداری آنان هم قرار می گیرد. و دوست یا رییس کلید "خانۀ عشق و حال" دوست یا زیردست خود را می گیرد و کام از حرام خویش سیراب می کند. در مورد دوستان موضوع فقط به درخواست کلید متوقف است و سیور وسات بعدی بویژه عنصر محوری آن (روسپی) توسط خود مصرف کننده تهیه می شود. اما در مورد رؤسا اغلب این صاحب خانه است که بساط عیاشی رییس را هم خودش تدارک می بیند.
7- حالا اگر در این قالب به این اجلاس نگاه کنیم بنظر می رسد که این اجلاس نه یک همایش سیاسی جدی که حتی یک مهمانی رسمی هم نیست برای آبرو داری در انظار بیگانگان. - تبلیغات توجیهی رژیم - زیرا که در موضوع مهمانی و مهمان نوازی معمول، مهماندار اعضای خانواده را از خانه بیرون نمی کند و خانه را تعطیل نمی کند. بلکه فقط نوع غذا را از آش همیشگی به پلو تبدیل می کند و کمی هم جارو و آب پاشی و تمیزی و مرتبی بیشتر از روزهای غیرمهمانی چاشنی ادبش می نماید. لذا رفتار رژیم خامنه ای در مورد برگزاری این اجلاس بیشتر شبیه "کلید خانه" دادن است به رفقا برای عیاشی و جفت بازی. آن هم نه از نوع دوستانه اش؛ که از نوع مرئوسانه اش. زیرا که بطور بدیهی همۀ این بیگانگان نشمه هایشان را همراه نیاورده اند و از زیردستان ایرانی شان انتظار دارند که همۀ سیور وسات این خلوتکده را نیز خود تمهید کنند. و این دیگر فاجعه است زیرا دیگر اجلاس سیاسی جنبش عدم تعهد در تهران حتی مهمانی هم نیست؛ و نوعی پا اندازی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر